سومین دهه از عمر من می‌گذرد...

3 سال از آخرین مطلبی که در این وبلاگ گذاشتم می‌گذره

و حالا بعد از سه سال، 30 ساله‌شدن من بهانه‌ای شد برای نوشتن

سومین دهه از زندگی من فردا به پایان می‌رسه و اگر خدا بخواهد وارد چهارمین از دهه زندگیم می‌شم

به اون اندازه که باید و شاید از عملکردم راضی نیستم ولی راضی هستم به خواست و رضای خدا

موفقیت‌هایی داشتم هرچند اون چیزی که می‌خواستم نشد

هنوزم در سردرگمی هستم

که چی می‌خوام و چی برام بهتره

امیدوارم امسال سال تعیین تکلیف و سرشار از امیدواری باشه و دهه چهارم رو عالی شروع کنم

امسال سال منه و امروز روز من

با سپاس و تشکر از خدای عزیزم

Bliss

I'm not gonna blame myself but It's such a shame to let go every second of it.

Change

خیلی از نویسنده‌ها خیلی چیزا گفتن و رفتن، و امروزه نقل‌قول‌های زیادی ازشون گفته می‌شه. جالب این‌جاست که همین سخنان کوتاه کم‌کم داره به صورت قانون در میاد؛ قانون‌های متناقضی که همه بخاطر شیک‌بودن این جملات کوتاه اون رو تو صفحه‌ی فیس‌بوک‌شون می‌ذارن ولی هیچ‌وقت بهش عمل نمی‌کنن، مثله بقیه قانون‌های دیگه.

اما افسوس که چه عادت‌های مسخره‌ای قانون شد، عملی شد و چه قانون‌هایی که غیرقانونی موند و عملی نشد؛ براستی چی کمه؟ فکر می‌کنم یه تحول.

Taste of Music

بهش می‌گم: شما موسیقی غیر ایرانی هم گوش می‌کنی؟
جواب می‌ده: اگه طرف خوشگل باشه، چرا، گوش می‌دم
من: اِ مثلاً Justin Bieber؟
جواب می‌ده: نه اون که بچه‌اس، بزرگاشونو می‌گم

You and I

We're perfectly imperfect, all my plans and all your reveries

Stairway to Heaven

"پلکانی به بهشت" نام آهنگی‌ست که دیوانه کرده مرا؛ می‌تونی یه راه‌پله رو تصور کنی که میره اون بالاها البته وقتی میرسه به ابرها اون‌ورش دیگه چیزی مشخص نیست.

پی‌نوشت: Stairway to Heaven از Led Zeppelin رو که حتماً شنیدین؟ شاهکاریه واسه خودش.

Crossfire

آیا رویاهایمان مرزهای ترس را خواهد شکست؟
انگار ایدال‌ها را فقط در خواب پیدا می‌کنی
شاید ایدال اصلاً پیداکردنی نباشه

شاید ساختنی باشه